Z niecierpliwością oczekiwałem Świąt Wielkanocnych. W czasie tegorocznego Wielkiego Postu po raz pierwszy zdałem sobie sprawę z wagi i sensu tych świąt. Uczestnicząc w rekolekcjach zadałem wewnątrz siebie pytanie: czym dla mnie jest post, jak przygotować się do tych najważniejszych w życiu chrześcijan świąt? Post ma być dla mnie okresem przedświątecznej wewnętrznej pracy nad sobą, w którym chcę się wyciszyć, opanować pragnienia, skupić na modlitwie i głęboko przeżyć mękę Jezusa uczestnicząc
w Drodze Krzyżowej. Zrozumiałem, że to czas na chwilę zastanowienia się nad tym, co robię
i jaki jestem, co mogę zmienić i poprawić w swoim życiu.

W niedzielę Palmowa, rozpoczyna się Wielki Tydzień, a w nim porządkowanie mojego wnętrza – rachunek sumienia i spowiedź.

W Wielki Czwartek milkną dzwony kościelne, a w moim sercu też panuje cisza, po liturgii słowa następuje obrzęd obmycia stóp dwunastu mężczyznom – teraz wiem, że gest ten odnosi się do przykazania miłości bliźniego. Liturgia Wielkiego Czwartku upamiętnia ustanowienie Najświętszego Sakramentu. W Wielki Piątek moje myśli związane są z męką
i śmiercią Chrystusa, uczestniczę w grodze krzyżowej, pomagam nieść krzyż Jezusowi – myślę jak ciężko Mu było dźwigać nasze grzechy, w tym dniu obowiązuje mnie post ścisły, wsłuchany w opis męki zaczynam adorację krzyża.

W Wielką Sobotę święcę przygotowane pokarmy wraz z cała rodziną. Następnie po adoracji Chrystusa złożonego do grobu rozpoczyna się liturgia światła i ponownie słychać dźwięk kościelnych dzwonów, a ja się cieszę że, już jutro rozlegnie się radosne Alleluja!

W sobotni wieczór rozmawiam z mama o swoich przygotowaniach do tegorocznych świat. Mama stwierdza, że zrobiłem to wspaniale, mówi, że Niedziela Wielkanocna jest radosnym i długo oczekiwanym dniem, który spędzamy w rodzinnym gronie. Moja radość na myśl o świętach, ciepłej atmosferze jest coraz większa.

Długo oczekiwany dzień Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczyna się dla mnie procesją z Najświętszym Sakramentem ulicami miasta, a następnie uroczystą msza świętą zwaną rezurekcją, na której ksiądz mówi o tym, że w tym dniu 2010 lat temu zmartwychwstał Jezus, a jakie znaczenie ma to dla mnie – to Chrystus za mnie cierpiał
i umarł na krzyżu, żebym ja mógł żyć. Dzięki Niemu moje życie duchowe jest lepsze i razem
z nim mogę radośnie przeżyć te święta. Po powrocie do domu, cała rodziną idziemy na świąteczne śniadanie do dziadków. Śniadanie tradycyjnie rozpoczyna się od modlitwy, potem dzielimy się święconym jajkiem, a następnie wszyscy składają sobie życzenia. Na świątecznym stole jest tyle rozmaitości: przepyszny żurek z biała kiełbasą, szynki i wędliny, rozmaite sałatki, chrzan i ćwikła, babka wielkanocna, mazurek, a wszystko tak pyszne, że nie można przestać jeść. Po śniadaniu robi się gwarno, ponieważ wszyscy mamy sobie tyle do powiedzenia. Dzieci czekają na moment wspólnego stukania się jajkami. Niestety w tym roku mój kuzyn okazał się najlepszy w tej sztuce: jego kraszanka okazała się najtwardsza.

Wielkanocny Poniedziałek, mój młodszy brat budzi mnie polewając zimną wodą, bo przecież jest śmingus - dyngus. Potem jemy śniadanie i idziemy do kościoła.

Koło południa całą rodzina jedziemy do Szczecina do cioci, żeby świętować kolejny dzień z drugimi dziadkami. Ciocia z wujkiem i kuzynka tak nas witają wodą, że przemakamy do suchej nitki. Wspólne świętowanie wszystkim daje wiele radości. Późnym wieczorem wracamy do domu. Na koniec dnia w swoim pokoju myślę o tym, jak przeżyłem te święta. Dochodzę do wniosku, że dobrze się do nich przygotowałem i dlatego były wspaniałe.

Mam nadzieję, że kolejne lata będą obfitować w coraz głębsze przeżycia, a ja będę wzrastał przy tym duchowo.